d21

Yaşamın içersinde çok şey vardır ya sanmıyorum ki bir tanesi ‘yalnız’lıktan daha tehlikeli olsun.
İnsanı bu kadar düşünmeye itsin.
Bir de bu bela gece vakti yada gündüz içinde yer alan geceye ait vakitlerde bizle (benle) yüzleşirse,
kim korkmasın ondan.
Evet.
Çok değişik şeyler oluyor,
oldu,
biz istemeden hatta fark edemeden.
Mesela her geceden sonra yine gün gelmedi mi?
Yada her ani sevinçten sonra hüzün?
Bu dünya mutlu olanlara ait bir yer değil mi?
Belki de değil.
Belki de öyle.
Bir de sarhoşluk durumu var ki bazen nasıl çıkıp geldiği bile anlaşılamaz.
Ki asıl güzel olanı da böylesidir.
Yada o umutlar yok mudur sonrasında derin yaralara dönüşür,
o bizde iz bırakan.
Ya sevip de sevilmemişler.
Peki sessizlik,
çoğu zaman yalnızlığın kardeşi değil midir?
Ya ben?
Bu hızlı ve çok hızlı dönen dünya içersinde ben?
Hayır,
hepsi de yalan.
Her zaman.
Ama öyle değil mi?